پروانه خیال
وقتی شبیه آینه ها مهربان شدی
من یک ستاره ماندم و تو، کهکشان شدی
غمگین و دلشکسته به راهت نشسته ا
از آن شبی که خاطره ای بی نشان شدی
با من سخن بگو که منم آشنای تو
ای آشنا که با دل من هم زبان شدی
می بینمت که پشت تن بوته های یاس
پروانه خیال مرا آشیان شدی
وقتی نشست مهر نگاهت به جان من
چون عشق در خزان دلم جاودان شدی
